| 1 | მწამდა, როცა ვიტყოდი: გავიტანჯე ფრიად. | 1 | მრწმენა მე, რომლისათჳსცა ვიტყოდე; ხოლო მე დავმდაბლდი ფრიად. |
| 2 | ვთქვი ჩემი აჩქარებისას: ყოველი კაცი ცრუა. | 2 | და ვთქუ განკჳრვებასა ჩემსა, რამეთუ: ყოველი კაცი ცრუ არს. |
| 3 | რით გადავუხადო უფალს ყოველივე, რაც მე მომიზღო? | 3 | რაჲ მივაგო უფალსა ყოვლისავეთჳს, რომელი მომაგო მე? |
| 4 | თასს შეწევნისას ავიღებ და უფლის სახელს წარმოვთქვამ. | 4 | სასუმელი ცხორებისა მოვიღო და სახელსა უფლისასა ვხადო. |
| 5 | ჩემს აღთქმებს უფლისადმი შევასრულებ მთელი მისი ხალხის წინაშე. | 5 | ლოცვანი ჩემნი უფალსა მივსცნე წინაშე ყოვლისა ერისა მისისა. |
| 6 | მძიმეა უფლის თვალში სიკვდილი მისი წმიდანებისა. | 6 | პატიოსან არს წინაშე უფლისა სიკუდილი წმიდათა მისთა. |
| 7 | გევედრები, უფალო, რადგან მე მორჩილი ვარ შენი; მორჩილი ვარ შენი, ძე შენი მხევლისა; გახსენი ჩემი ბორკილები. | 7 | ჵ, უფალო, მე მონა შენი, მე მონა შენი და ძე მჴევლისა შენისა; |
| 8 | შენ შემოგწირავ ქების შესაწირავს და უფლის სახელს მოვუხმობ. | 8 | განჰხეთქენ საკრველნი ჩემნი, შენდა შევწირო მსხუერპლი ქებისა და სახელსა უფლისასა ვხადო. |
| 9 | ჩემს აღთქმებს უფლისადმი შევასრულებ მთელი მისი ხალხის წინაშე. | 9 | ლოცვანი ჩემნი უფალსა მივსცნე წინაშე ყოვლისა ერისა მისისა |
| 10 | უფლის სახლის ეზოში, შენს შუაგულში, იერუსალიმო! ადიდეთ უფალი! | 10 | ეზოთა სახლისა უფლისათა, შორის შენსა, იერუსალჱმ! |
