| 1 | მოდით, ვუგალობოთ უფალს, შევღაღადოთ ჩვენი ხსნის ბურჯს. | 1 | მოვედით, უგალობდეთ უფალსა, ვღაღადებდეთ ღმერთისა მიმართ მაცხოვრისა ჩუენისა; |
| 2 | სამადლობელით წარვდგეთ მის პირისპირ და სიმღერებით შევღაღადოთ მას. | 2 | აღვიმოსოთ წინაშე პირსა მისსა აღსარებითა და ფსალმუნითა ღაღადებდეთ მას. |
| 3 | რადგან უფალი არის დიდი ღმერთი და მეფე - ყველა ღვთაებაზე აღმატებული. | 3 | რამეთუ ღმერთი დიდ არს უფალი და მეუფე დიდ არს ყოველსა ქუეყანასა ზედა |
| 4 | რადგან მის ხელთაა სიღრმენი მიწისა და მთების ძლიერება მისია. | 4 | რამეთუ ჴელსა შინა მისსა არიან კიდენი ქუეყანისანი და სიმაღლენი მთათანი მისნი არიან; |
| 5 | რადგან მისია ზღვა - მან შეჰქმნა იგი და ხმელეთი მის ხელთა ქმნილებაა. | 5 | რამეთუ მისი არს ზღუაჲ და მან შექმნა იგი, და ჴმელი ჴელთა მისთა დაჰბადეს. |
| 6 | მოდით, თაყვანი ვცეთ და მოვიხაროთ, მუხლი მოვიდრიკოთ ჩვენი შემქმნელი უფლის წინაშე. | 6 | მოვედით, თაყვანი-ვსცეთ და შეუვრდეთ მას და ვტიროდით წინაშე უფლისა შემოქმედისა ჩუენისა. |
| 7 | რადგან ის ჩვენი ღმერთია, ჩვენ კი ხალხი მისი სამწყოსი და ცხვარი მისი ხელქვეითი; ო, დღეს რომ მოგესმინათ მისი ხმა: | 7 | რამეთუ იგი არს ღმერთი ჩუენი, და ჩუენ ერი სამწყსოჲსა მისისაჲ და ცხოვარნი ჴელისა მისისანი. |
| 8 | ნუ გაისასტიკებთ თქვენს გულებს, ვითარცა მერიბაში, როგორც გამოცდის დღეს უდაბნოში; | 8 | დღეს თუ ჴმისა მისისაჲ ისმინოთ , ნუ განიფიცხებთ გულთა თქუენთა , ვითარცა იგი განმწარებასა მას დღისა მისებრ განცდისა უდაბნოსა ზედა, |
| 9 | რომ გამომცადეს თქვენმა მამებმა, გამომცადეს და იხილეს ჩემი ნამოქმედარი. | 9 | სადა-იგი განმცადეს მე მამატა თქუენთა; გამომცადეს მა და იხილნეს საქმენი ჩემნი. |
| 10 | ორმოც წელიწადს მომაბეზრა თავი იმ თაობამ და ვთქვი: მცდარი გულის ხალხია ისინი და არ იციან მათ ჩემი გზები. | 10 | ორმეოც წელ მოვიწყინე ნათესავი იგი და ვთქუ; მარადის სცდებიან იგინი გულითა მათითა და მათ არა იცნეს გზანი ჩემნი. |
| 11 | ამიტომ დავიფიცე ჩემი მრისხანების ჟამს, რომ ვერ შევლენ ჩემს სავანეში. | 11 | ვითარცა ვფუცე რისხვითა ჩემითა, უკუეთუ შევიდენ იგინი განსასვენებელსა ჩემსა. |
